می گویندجدی ام

                   دخترکی زشت

                 باچشمان بی فروغ

               وآرزوهای دور،دراز

              موافق نیستم

             چون من

            همانی بودم که هستم

وقتی مردم

              به جای گل برایم خودکاربیاورید

            وعینکم رابرروی مزارم بگذارید

            شایدخورشیدبرایم نامه نوشت...!

بازغم،چقدرسنگین است

                       دل نمی تواندبکشد

                              کاش زاییده شودغم ازوجودمن.

دوقدم مانده به مرگ

ملک الموت لبخندبه لب

روحم رابه تسخیر درمی آورد

ومن

ازروزازل می دانستم

زندگی بیهوده زیستن است.

مادرم می گوید:

                      جوانی که نداردمال دنیا

                     بمیرد

                    ازاین که زنده باشد

                       ومن   چه حریصانه

                  یک عمر    بی هیچ

                زنده بودم.............!

امروزبه چیزی پی بردم

که تودرصدسال اول زندگی ات

                                  حتی به اسم اول آن پی نبردی

                          من امروزبه پوچ بودن زندگی پی بردم

وواقعیت این دنیارا

                    به ادراک نشستم

من وتو

اووشما

فرقی نمی کند

همه ول معطلیم

وقت دلت ازسرزنش های اهریمن غم

اسیرزجه های بادمی شودو

افکارت درتلاطم روزگار

ازنبودشرافت حقانیت منزجرمی گردد

ساعت خیالت را

همزمان باخوشی های کوک کن

تادرآخرین لحظات عمرت

کسی باشدبرایت قطره اشی بریزد

باسلام خدمت شماعزیزان ازامروزمی خوام دلنوشته های دوست خوبم خانم خدیجه نارویی متخلص به(یادگار)رابراتون تووبم بگذارم البته این دلنوشته به صورت شعراست.............

                                  تقدیم به همه شما عزیزان

                          لطفابانظرات خودتون ماراهمراهیکنید

از زبان شاعر:

من ازنسل امروزبرخواسته ام نامم خدیجه است،متخلص به یادگار،

فرزندستاره ام،پدرم برات بود.یکی هستم مثل خودت نه ازکره ماه آمده ام ونه ازمریخ 

بازبان بی ریای خودم حرف می زنم واما!نه تابع مکتب فروغم ونه پروین،

ازمکتب عشق درس می گیرم خیلی هامی گویندشعرهایت سپیدنیستند،

دریک کلام ،نباشد.هم مثل همیم؟مسلمانیستیم پس هرکسی راه خودش

پس اگربانظرم موافقی اشعارم رابخوان وگرنه ترجیع می دهم یکی ازاشعارم پخش نشود

هرچندهمیشه دعاگوی شماخواهم بود

موفق باشید.خ-ن-ی